Dzieci uczą się wzorców społecznych wcześniej, niż nam się wydaje. Podobnie jest z zawodowymi - młodzi ludzie obserwują swoich rodziców od najmłodszych lat i wielu z nich decyduje się podjąć podobne kroki, ponieważ nie wyobraża sobie innego stylu życia. Właśnie w tym momencie powinien pojawić się ktoś, kto wyjaśni zasady odpowiedniego planowania kariery.
Gry edukacyjne mogą pomóc w planowaniu kariery. Umożliwiają pokazanie dzieciom różnych ścieżek zawodowych z jednoczesnym wcielaniem się w nie. Dzięki grom już we wczesnych latach szkolnych mogą zdecydować, jakie czynności sprawiają im radość, a jakie wręcz przeciwnie.
Naśladowanie drogi zawodowej rodziców określa się jako model kariery. Jednak nie należy tego rozumieć jako samo czyste kopiowanie, gdyż mają jeszcze na niego wpływ zdolności umysłowe dziecka, charakter i napotykane możliwości - tych ostatnich warto kreować jak najwięcej, ponieważ to dzięki nim rozwijamy się intelektualnie oraz społecznie.
Gry umożliwiają symulację różnorodnych sytuacji. Nawet takich, których szanse pojawienia się są bliskie zeru. Pomaga to w autodiagnozie, czyli zdobywaniu wiedzy o samym sobie. Młodzi ludzie poprzez kontakt z niecodziennymi sytuacjami odkrywają, w czym są dobrzy, a osiągając sukcesy, utwierdzają się w tym przekonaniu i zaczynają stopniowo ufać swoim umiejętnościom. Poprawne przejście tego etapu powinno zaprowadzić nas do udanej kariery.
Dzieci w wieku szkolnym najchętniej zdobywają wiedzę poprzez zabawę. Z zapałem podchodzą do różnorodnych quizów i gier zespołowych. Równie chętnie zanurzają się w świat wirtualny, który może zaoferować im całkiem nowe doznania. Warto w tych chwilach obserwować dzieci, ponieważ bez problemu zauważymy jakie dziedziny u nich przeważają i łatwiej zaaranżujemy kolejne zajęcia.
Wsparcie dziecka w rozwoju zawodowym nie kończy się na obserwacji i podstawieniu odpowiednich bodźców. Wraz z wiekiem zmieniają się potrzeby młodej osoby, a ilość zadań powinna stopniowo wzrastać. Żeby nie zaprzepaścić ambicji dziecka, należy tak dobierać zadania, aby nie wykraczały poza jego możliwości. W miarę dojrzewania poszukiwanie wiedzy zmienia się w odkrywanie samego siebie. Rolą rodziców i najbliższych staje się pilnowanie, aby poczucie zagubienia trwało jak najkrócej.